Say cheese....

lachen 241111

10 December is het weer zover. De laatste hondententoonstelling van het jaar is altijd de Kerstshow in Wijchen en ik ben ingeschreven om deel te nemen. Samen met mijn vriendinnetje Kelsey zijn wij de enige Glens en wij zullen als eerste ras de ring in mogen. Dat is op zich best prettig, want dan ligt er nog niet zoveel lekkers van mijn voorgangers op de grond wat ik wil en moet opruimen! Deze keer worden wij gekeurd door een Duitse keurmeester en die staan er om bekend dat zij heel erg op gebitten letten. Nu heb ik een goed bekkie met tanden en heb ik (natuurlijk) al mijn elementen, maar een vreselijke hekel aan vreemde mensen die mijn mond opentrekken. Daarom word mij nu geleerd te lachen. Het is een beetje een vreemde foto geworden, want Aimée lag schuin onder mij op de grond, maar zo lach ik dus..., met mijn kaken op elkaar.

kiekeboe 241111

Gisteren ben ik weer volledig getoiletteerd. Deze keer door Aimée zelf. Zij heeft mij eerst helemaal gekamd en waar nodig het overtollige wol uit mijn vacht verwijderd. Daarna heeft zij mijn kop gefatsoeneerd (oortjes en stop geplukt en mijn wangen een beetje bijgewerkt). Ik ben natuurlijk nog niet showklaar, want het duurt nog ruim twee weken voordat ik mezelf weer mag tonen, maar het scheelt weer wat werk. Daarna moest ik natuurlijk weer op de foto. Toen ik de camera zag ben ik naar binnen geschoten. Ik zag er veel te netjes uit en niet, zoals een echte Glen betaamd, ruig en rommelig. Uiteindelijk ben ik overstag gegaan voor een snoepje en heb daarna als een dolle vrouw door de tuin heen gesjeesd en gerold door het gras totdat ik weer de oude, vertrouwde robbedoes was...

ik vertrouw het niet helemaal 241111

Maywen Nightingale...

Dan maak likken over het verband

Nou, wat ik nu weer meemaak!  Het is midden in de week en Dennis is thuis! Ik vind dat natuurlijk helemaal gezellig, maar hij wil niet, zoals gewoonlijk, met me spelen en dat terwijl hij zo'n leuke, spannende doek om zijn hand heeft. Omdat zo'n lap niet om zijn hand hoort en het ook nog een typische geur heeft die ik niet herken, probeer ik hem natuurlijk te verlossen van dat obstakel. Mijn neus is goed, en ik ruik dat onder die lap een wond zit die ik schoon moet maken en zo snel mogelijk moet laten genezen door er veel over te likken, maar ik kan er niet bij en zodra ik het probeer, kreukt Dennis: "au, au, au, Maywen, niet doen". Dennis heeft gisteren een ongelukje tijdens zijn werk gehad en hij heeft een hele diepe snee tot op het bot van zijn knokkel. Van Aimée moest hij naar de dokter en die heeft er 5 hechtingen in geplaatst die 10 dagen moeten blijven zitten, omdat het, volgens de dokter, een 'rotplek' is. Ik zal me dus in mijn spel met Dennis moeten beheersen en hem vooral lief moeten verzorgen...

Gelukkig mag ik nog wel aan zijn duim sabbelen

't Is moeilijk bescheiden te blijven...

Mijn gewone een mijn showlijn

In mijn laatste blog schreef ik al dat ik druk in training was voor de Bleiswijk show op 6 november en dat ik heel veel moest lopen met Aimée om mooie billen te krijgen. Wanneer wij normaal buiten wandelen gebruik ik mijn brede, sterke lijn, want ik kan behoorlijk trekken, maar wanneer ik mijn showlijntje zie, een heel fragiel satijnen lijntje wat bijna dezelfde kleur heeft als mijn vacht, weet ik wat er van mij verwacht wordt. Ik mag dan showlopen (en dat vind ik leuk!).

Rondje door de ring

Het verschil tussen gewoon lopen en showlopen is, dat ik met gewoon wandelen moet letten op Aimée, maar met showen moet zij letten op mij. Zij moet mijn tempo aannemen, maar mij gelijktijdig de goede richting op sturen en ik mag niet draven, maar flink doorstappen zodat de keurmeester mijn gangwerk goed kan beoordelen. We lopen dan rondjes en figuurtjes door de ring totdat de keurmeester het welletjes vindt en mij wil betasten. Bij grote honden gebeurt dit op de grond, maar wij mochten kiezen: op de grond of op tafel. Aimée weet dat ik me het beste presenteer op tafel wanneer een vreemd iemand aan mij zit.

Sta mooi voor de keurmeester

Zodra ik van tafel af mag, moet ik schuin voor de keurmeesterstafel stil en mooi blijven staan. Dan word ik verder bekeken. Dit vind ik het allerleukste van de hele show. Ik kan mooi staan en Aimée heeft een heel leuk trucje om mijn aandacht te houden, hoe druk het ook is. We zijn dan een echte twee-eenheid en hier krijgen we veel complimenten over, want er zijn maar weinig honden die zo lang mooi en stil kunnen blijven staan... Soms duurt het wel bijna 3 minuten!



Uiteindelijk werd ik Beste Teef en ontving de volgende tekst op mijn keurrapport:
28 mnd sterke, rastypische teef, zeer rastypisch hoofd, voldoende stop, donker oog, scharend gebit, gebogen front, sterke ribbenpartij, goede voorborst, goed hooggeplaatste staart. Ruige vacht, correcte achterhandhoeking, goede rugbelijning, correct gangwerk, prima temperament. 1 Uitmuntend, CAC/CACIB.

Broer en zus

Natuurlijk was ik toen nog niet klaar: ik moest de BOB (Best of Breed of in het Nederlands: Beste van het Ras) battle aan met mijn broertje Laiquendi's Jillian Griffith James. Het spreekt vanzelf, dat Griff uiteindelijk won. Zoals het is in de natuur: mannetjes zijn altijd mooier dan vrouwtjes. Hij heeft dit jaar al zoveel wedstrijden gewonnen, dat hij zich vanaf zondag 6 november 2011 Nederlands Kampioen mag noemen!
Nu ik nog...