Een avond bij de dierenkliniek

Maywen ingepakt 16mei12

Nee, niet schrikken hoor, met mij is niets aan de hand! Alle 4 mijn pootjes zitten er nog aan en doen het prima en ik mankeer ook niets aan mijn oren of kop....

Vorige week hebben Dennis en Aimée deelgenomen aan een EHBO-avond bij "mijn" dierenarts en aan het einde van de avond lag IK er zo ingepakt bij. Gelukkig hoefde ik niet met dat roze verband over straat (dan had ik écht wel geprotesteerd) en werd ik, voordat we naar huis gingen, door dokter Anne en assistente Krista van alle bandages bevrijd.

Het begon allemaal zo onschuldig... We gingen even naar de dierenkliniek waar ik ieder jaar mijn prik haal zodat ik geen enge hondenziektes kan oplopen. Ik vind het altijd wel gezellig daar. Ik word vrolijk begroet; de waterbak staat klaar en op tafel staan lekkere kluifjes. Deze keer was het helemaal leuk, want ik was de enige hond. Mijn lijn mocht af en ik kon vrij rondlopen om de omgeving te verkennen. Ik heb achter de balie gelopen; een kijkje in de keuken genomen en rondgesnuffeld in de operatiekamer. Niets boeiends tegengekomen, want het was er brandschoon dus toen ben ik kennis gaan maken met de mensen die, net als Dennis en Aimée, geboeid zaten te luisteren naar wat de dierenartsen Anne en Liesbeth te vertellen hadden. 

Oortjes bekijken

Op een gegeven moment mocht ik met Aimée mee de behandelkamer in. Eigenlijk vond ik het wel een beetje vreemd, want waarom had zij mijn showlijntje bij zich, dat is toch helemaal niet nodig bij de dierenarts? Maar goed, zij zal het wel weten en ik doe wat ze van mij verwacht. Ik laat het wel over me heenkomen...
Nadat iedereen mijn hartje heeft gehoord en mijn trommelvliezen heeft bewonderd, begin ik het een beetje te begrijpen. Ik ben oefenslachtoffer! Had dat dan meteen gezegd, dan had ik me bij binnenkomst anders gedragen!

Dennis verbindt mijn voorpoot

Dierenarts Liesbeth demonstreert hoe een voorpoot verbonden dient te worden en Dennis oefent het daarna op mijn andere poot. Ik begin me nu al best een beetje zielig te voelen en toon dit door net te doen alsof ik overeind wil komen maar niet kan... Yes, dat slaat aan. De eerste "ach..." heb ik te pakken! Ondertussen word ik lief geaaid en wordt er bemoedigend tegen me gezegd dat ik het zo goed doe en zo'n brave hond ben. Ga zo door mensen, hier ben ik dol op! Kom, pak mijn achterpoot ook nog even in. Voor mij geen probleem hoor!

Aimée legt een oorverband aan

Aimée wil graag een van mijn oren of mijn kop verbinden. Ervaring met mijn pootjes heeft zij vorig jaar al opgedaan, maar een kop lijkt haar moeilijk. Terwijl dierenarts Anne haar instructies geeft en mijn bolletje ondersteunt maakt Krista foto's. Nou vooruit dan maar... smile!


Met drie ingepakte pootjes en een verbonden oor lig ik uiteindelijk als een volleerd actrice op de behandeltafel. Wat hebben ze een kunstwerk van me gemaakt (en pfff, wat ben ik blij wanneer Anne en Krista mij weer bevrijden)!

De foto's zien er best een beetje dramatisch uit, maar ik vond het geen vervelende ervaring om mensen te mogen helpen op deze manier. Ik heb geen pijn gehad of angst gekregen voor de dierenarts en zolang Aimée bij mij is, zou ik het zo weer toestaan. Het was een bijzondere avond!

Uitgepakt!