Een zondags ritueel...

In de meeste huishoudens bestaat een vast ritme gedurende de week. Van maandag tot en met vrijdag gaat 's morgens de wekker en wordt er gewerkt bij de baas of thuis; staat 's avonds rond een min of meer vaste tijd de warme prak op tafel en wordt op dinsdag of donderdag het huisvuil buiten gezet. Bij ons is dat niet anders. Ook wij proberen te leven volgens de 3 R's (Reinheid, Regelmaat en Rust), maar als zaterdags de boodschappen gedaan zijn gaat mijn 'quality time' in. Ik kom door de week niets tekort hoor, maar vanaf zaterdagmiddag is mijn roedel compleet. Dat voelt goed. We wandelen dan met z'n drieën; spelen met z'n drieën en rusten gezamenlijk op de bank uit van alle activiteiten. Ja, ik mag op de bank, maar alleen wanneer het kleed erop ligt en in het weekend ligt dat er bijna altijd...
Zondag is 'tutteldag'. We worden dan wakker zonder wekker en nadat we gewandeld hebben mag ik steevast op de weegschaal. Ik heb daar, in tegenstelling tot Aimée, helemaal geen problemen mee. Ik stap zelf op de weegschaal en ga dan zitten. Ik pas er nog net op als Dennis mij een beetje helpt. Gisteren woog ik 13,7 kg en dat is een keurig gewicht voor een meisje zoals ik. Na het wegen wordt ik geborsteld en gekamd en als het nodig is, worden mijn nagels geknipt. Ik vind het allemaal heerlijk, dat getuttel...

Op de weegschaal 190611

Witte vlaggetjes en een rode draad...

Tuininspectie 150611

Ik vind het heerlijk om buiten te zijn. Het liefst de hele dag als het even kan. Ik hoef echt niet altijd te wandelen aan de lijn of te spelen met andere honden, nee hoor, ik vind het ook fijn om gewoon te kijken hoe het gras groeit of er lekker in te rollen.

Lekker rollen 150611

Omdat mijn baasjes niet continu met mij buiten kunnen blijven en onze tuin nog geen hekjes heeft, is het terrein waar ik vrij mag lopen afgezet met een rode lijn en witte vlaggetjes. Diep respect heb ik daarvoor. Ik kan vrij lopen tot de witte vlaggetjes en wanneer ik daar dichtbij kom, gaat mijn halsband piepen. Negeer ik het piepje en loop ik toch door, dan wordt ik in mijn nek gegrepen. Ik weet nog steeds niet door wie, maar het is niet prettig!

Gisteravond was ik aan het spelen in de tuin toen één van de buurhonden aan de lijn langsliep met zijn baasjes. Wij hebben elkaar begroet door elkaar even aan te kijken. Hij aan de andere kant van de rode lijn met witte vlaggetjes en ik keurig vanuit onze eigen tuin. Het resultaat: twee hele trotse baasjes en voor mij een lekker stuk gedroogd lamslong...

Witte vlaggetjes en een rode draad 150611

Griffith is de BOB...

Mijn broer Griffith is tweede Pinksterdag tijdens de hondententoonstelling van KC Arnhem uitgeroepen tot BOB. Nee, dit heeft niets met alcohol te maken... BOB staat voor "Best of Breed", of, vertaald naar het Nederlands: "beste van het ras". Naar ik heb gehoord, heeft hij een Europees Kampioen verslagen!
Jammer dat ik er niet bij was, want ik vind showen ook geweldig leuk, maar meer daarover later...
Griff, jongen, van harte gefeliciteerd!

Alleen als ik het wil...

 Vandaag vond Aimée het weer nodig dat ik op de foto ging. Nu kan zij dat wel willen, maar ik heb daarin natuurlijk ook iets te zeggen en had er duidelijk geen zin in. Zij verwachtte dat ik zou poseren zoals ik heb gedaan toen ik nog een puppy was, het vergelijk leek haar leuk, maar ik had meer zin in volwassen sfeerfoto's. Misschien, heel misschien, geef ik haar komend weekend wel haar zin...

190909 Maywen met Puppy

100611 Maywen met Puppy

 

100611 Maywen - vamp

Ik blaf...

Ik ben waaks. Ik verdedig huis en haard en Aimée wanneer zij alleen thuis is. Als Dennis ook thuis is, laat ik mijn waakzaamheid een beetje varen, hij is tenslotte de man in huis en hoort zijn vrouwen te beschermen, maar ook dan blijf ik alert, want juist omdat hij een man is kan hij slechts één ding tegelijkertijd. Dus als hij eet, telefoneert, met de buurman spreekt of een interessant programma op tv volgt, neem ik zijn taken waar. Mijn waakzaamheid uit ik door te blaffen. Ik heb een mooie, zware, donkere blaf die menigeen die mij niet kent de stuipen op het lijf jaagt en alsof dat nog niet genoeg is, vlieg ik enthousiast naar buiten om onaangekondigd bezoek (mens of dier) uitbundig te begroeten. Ik doe dat natuurlijk niet alleen met mijn kwispelstaartje, nee... da's mij te gewoon. Ik spring en lach en klappertand uitbundig! Dat is veel leuker, want met name mensen vinden dit eng!
Vandaag had ik mijn dag. Ik heb tot twee keer toe een vreemde meneer van ons terrein verjaagd. De eerste was niet echt vreemd, dat was Jan van de Technische Dienst en die kende ik al wel een beetje, maar de tweede meneer had hier niets te zoeken en kwam om de weg te vragen, of was het nu om weg te jagen...

Mijn hobby's

Natuurlijk heb ik veel meer over mijzelf te vertellen dan mijn naam en mijn herkomst. Ik heb ook hobby's!
Net als iedere zichzelf respecterende hond ben ik dol op eten, kluiven en slapen, rennen en dollen en snuffel ik er lustig op los, maar ik vind het ook heerlijk om mezelf lekker vies te maken. Eigenlijk hoe viezer, hoe beter... Met grote regelmaat parfumeer ik mezelf met dode muis of vogel en rotte vis is helemaal het einde. Toen ik nog in Stolwijk woonde nam ik bijna dagelijks een modderbad en, als het even kon pakte ik een koeienvlaai mee.

Baggerbekkie Maywen 24mrt10

Hier, in mijn nieuwe habitat, rol ik, bij gebrek aan beter, door de konijnenkeutels. Het heeft al even niet geregend, dus blubber is niet te vinden en koeien ook al niet. We wonen wel vlakbij een manege, maar paardenpoep kan gevaarlijk zijn. Daarin mag ik niet rollen en NIET eten! 
Thuis kluif ik het liefst op een bullenpees en als ik er genoeg van heb, probeer ik deze te begraven in de tuin. Er bestaat nog een foto van mij van toen ik klein was en mijn kluif had begraven in de rietkraag. Hier begraaf ik mijn buit in een soort zandgrond, dat gaat een stuk makkelijker en sneller dan klei en veen...

Even voorstellen...

Mijn naam is Laiquendi's Jillian Yanna Maywen. In het dagelijks leven luister ik naar de naam Maywen of, wanneer ik heel lief gevonden wordt, Marietje. Ik ben een Irish Glen of Imaal Terrier, geboren op 1 juli 2009 in Nederland. Mijn moeder heet Laiquendi's Isean Shona Taliesin en wordt Pippa genoemd. Mijn vader is Clogging Amazing James Joyce (James).
Enige weken geleden ben ik met mijn baasjes Dennis en Aimée verhuisd van Stolwijk naar De Bult. Best wel even wennen hoor... van de weidsheid van de weilanden in de Krimpenerwaard naar het bosrijke gebied van Steenwijkerland. Ik vermaak me hier uitstekend en vind het heerlijk steeds weer nieuwe geuren te ontdekken, want we lopen iedere dag tijdens onze 'grote wandeling' een andere route zodat we de buurt goed leren kennen. Ik geloof dat ik hier wel kan wennen.
In mijn tuin woont een specht, we noemen hem "Woody". Zodra hij begint te tikken moet ik blaffen en hij houdt maar niet op... (en ik dus ook niet). Daarnaast huppelen 's avonds en 's ochtends de konijnen door de tuin. Ik wil dan achter ze aan, maar wordt belemmerd door de ramen. Ik ben dol op konijnen, maar ook op hazen, bunzing, marters en noem het maar op. Er wordt gezegd dat mijn voorliefde voor deze lekkernijen voortkomt uit mijn genen. Mijn voorouders zijn gefokt om het erf schoon te houden van ongedierte...