Ik ben waaks. Ik verdedig huis en haard en Aimée wanneer zij alleen thuis is. Als Dennis ook thuis is, laat ik mijn waakzaamheid een beetje varen, hij is tenslotte de man in huis en hoort zijn vrouwen te beschermen, maar ook dan blijf ik alert, want juist omdat hij een man is kan hij slechts één ding tegelijkertijd. Dus als hij eet, telefoneert, met de buurman spreekt of een interessant programma op tv volgt, neem ik zijn taken waar. Mijn waakzaamheid uit ik door te blaffen. Ik heb een mooie, zware, donkere blaf die menigeen die mij niet kent de stuipen op het lijf jaagt en alsof dat nog niet genoeg is, vlieg ik enthousiast naar buiten om onaangekondigd bezoek (mens of dier) uitbundig te begroeten. Ik doe dat natuurlijk niet alleen met mijn kwispelstaartje, nee... da's mij te gewoon. Ik spring en lach en klappertand uitbundig! Dat is veel leuker, want met name mensen vinden dit eng!
Vandaag had ik mijn dag. Ik heb tot twee keer toe een vreemde meneer van ons terrein verjaagd. De eerste was niet echt vreemd, dat was Jan van de Technische Dienst en die kende ik al wel een beetje, maar de tweede meneer had hier niets te zoeken en kwam om de weg te vragen, of was het nu om weg te jagen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten