 |
| Een rondje lopen tijdens de raskeuring |
Een heel oud liedje van Julie Andrews uit de West Side Story (1961). Zelfs Aimée was toen nog niet geboren en toch ken ik de melodie uit mijn hoofd. Om niet te zeggen: het is mijn lijflied én zeker tijdens hondententoonstellingen...
Afgelopen zaterdag, 10 december 2011, heb ik deelgenomen aan de Kersthondenshow te Wijchen. De dag ervoor was ik door Aimée flink onderhanden genomen. Mijn vacht is momenteel vrij lang, dus gevoelig voor klitten en viltjes. Hoewel ik er niet zo mee zit, mag ik van haar niet als voddenbaal rondlopen, dus werd er geborsteld, gekamd en een beetje geplukt: een hondententoonstelling is tenslotte een schoonheidswedstrijd!
We vertrokken vroeg van huis en omdat het regende en de auto buiten de poort stond, heeft Dennis mij ingepakt in een lekkere deken en naar de auto gedragen. Dit ben ik niet gewend hoor en hoewel ik het fijn vind verwend te worden, loop ik dat stukje liever zelf. Dan kan ik nog even snuffelen en mezelf vies maken, maar ik geloof dat ik daarom gedragen werd...
 |
| Kelsey heeft de handrem erop |
Onderweg naar Wijchen zijn wij even gestopt om Geesje en Kelsey op te halen. Kelsey is net als ik een Glen-meisje: zij is alleen een stukje jonger dan ik en heeft 7 december haar eerste verjaardag gevierd. Wij kunnen goed met elkaar overweg en als zij zich een beetje onzeker voelt, zoekt ze steun bij mij. Kelsey Fiederelsie, zo wordt zij genoemd door haar baasje Geesje, is een mooi brindle teefje die nog 1 puntje nodig heeft voor haar Nederlandse Jeugdkampioen titel. Helaas had zij er zaterdag geen zin in. De vloer van het Olympic Sportcentrum is voor sommige honden heel vervelend en glad om op te lopen en we konden duidelijk zien dat Kelsey daar last van had. Jammer hoor, maar de volgende keer gaat het vast beter! Wij zijn tenslotte Terriers en wanneer ons iets niet aanstaat, laten we dat merken.
 |
| Netjes staan voor de keurmeestertafel |
Ik was helemaal in mijn element en dat zag de keurmeester, meneer Ritz uit Duitsland, ook. Ik liet zien dat ik mooi en lekker kan lopen, maar ook heel mooi kan staan en mooie tandjes heb. Meneer Ritz moest lachen toen ik op tafel stond. Aimée zei me dat ik moest lachen toen hij mijn gebit wilde bekijken, dus ik heb netjes meegewerkt. Ik ontving het volgende keurrapport van hem:
Kräftige, substanzvolle Hündin. Korrekter Kopf. Hals & Schülter sehr gut. Tiefe Brüst. Feste Rücke. Gut gemuskelte Hintenhand. Harshes Deckhaar. Freies Gangwerk, hinten Hackeneng. 1U/CAC/CACIB/BOB
 |
| De beste plek om te wachten |
 |
| Die leuke meneer verdient een kus |
Toen begon het eindeloze wachten (bijna 7 uur!) op de erekeuring en de erering. Pfff, jongens wat doen jullie me aan! Het is toch algemeen bekend dat een Glen in een ring tussen deze keer 27 andere terriërsoorten zich clownesk zal gedragen. Nou, om die eer hoog te houden heb ik bij de voorkeuringen voor de erering keurmeester Th. van der Horst een kus op zijn voorhoofd gegeven. Ik ben normaal gewend op tafel betast te worden, maar in deze keuring moest ik op de grond blijven staan en maakte meneer Van der Horst zich klein. Tja, dat moet je vooral naar mij doen, ik denk dan dat er met mij gespeeld gaat worden! Gelukkig kon deze keurmeester een beetje Glen-affectie waarderen.
 |
| Hier doe ik het voor |
 |
| In de erering |
Al met al heb ik weer een hele leuke dag gehad en kijk uit naar de hondententoonstellingen die voor mij in 2012 op het programma staan!
