Translate

dinsdag 13 december 2011

I feel pretty, oh so pretty...

Een rondje lopen tijdens de raskeuring
Een heel oud liedje van Julie Andrews uit de West Side Story (1961). Zelfs Aimée was toen nog niet geboren en toch ken ik de melodie uit mijn hoofd. Om niet te zeggen: het is mijn lijflied én zeker tijdens hondententoonstellingen...
Afgelopen zaterdag, 10 december 2011, heb ik deelgenomen aan de Kersthondenshow te Wijchen. De dag ervoor was ik door Aimée flink onderhanden genomen. Mijn vacht is momenteel vrij lang, dus gevoelig voor klitten en viltjes. Hoewel ik er niet zo mee zit, mag ik van haar niet als voddenbaal rondlopen, dus werd er geborsteld, gekamd en een beetje geplukt: een hondententoonstelling is tenslotte een schoonheidswedstrijd!
We vertrokken vroeg van huis en omdat het regende en de auto buiten de poort stond, heeft Dennis mij ingepakt in een lekkere deken en naar de auto gedragen. Dit ben ik niet gewend hoor en hoewel ik het fijn vind verwend te worden, loop ik dat stukje liever zelf. Dan kan ik nog even snuffelen en mezelf vies maken, maar ik geloof dat ik daarom gedragen werd...
Kelsey heeft de handrem erop
Onderweg naar Wijchen zijn wij even gestopt om Geesje en Kelsey op te halen. Kelsey is net als ik een Glen-meisje: zij is alleen een stukje jonger dan ik en heeft 7 december haar eerste verjaardag gevierd. Wij kunnen goed met elkaar overweg en als zij zich een beetje onzeker voelt, zoekt ze steun bij mij. Kelsey Fiederelsie, zo wordt zij genoemd door haar baasje Geesje, is een mooi brindle teefje die nog 1 puntje nodig heeft voor haar Nederlandse Jeugdkampioen titel. Helaas had zij er zaterdag geen zin in. De vloer van het Olympic Sportcentrum is voor sommige honden heel vervelend en glad om op te lopen en we konden duidelijk zien dat Kelsey daar last van had. Jammer hoor, maar de volgende keer gaat het vast beter! Wij zijn tenslotte Terriers en wanneer ons iets niet aanstaat, laten we dat merken.

Netjes staan voor de keurmeestertafel
Ik was helemaal in mijn element en dat zag de keurmeester, meneer Ritz uit Duitsland, ook. Ik liet zien dat ik mooi en lekker kan lopen, maar ook heel mooi kan staan en mooie tandjes heb. Meneer Ritz moest lachen toen ik op tafel stond. Aimée zei me dat ik moest lachen toen hij mijn gebit wilde bekijken, dus ik heb netjes meegewerkt. Ik ontving het volgende keurrapport van hem:

Kräftige, substanzvolle Hündin. Korrekter Kopf. Hals & Schülter sehr gut. Tiefe Brüst. Feste Rücke. Gut gemuskelte Hintenhand. Harshes Deckhaar. Freies Gangwerk, hinten Hackeneng. 1U/CAC/CACIB/BOB 
De beste plek om te wachten
Die leuke meneer verdient een kus










Toen begon het eindeloze wachten (bijna 7 uur!) op de erekeuring en de erering. Pfff, jongens wat doen jullie me aan! Het is toch algemeen bekend dat een Glen in een ring tussen deze keer 27 andere terriërsoorten zich clownesk zal gedragen. Nou, om die eer hoog te houden heb ik bij de voorkeuringen voor de erering keurmeester Th. van der Horst een kus op zijn voorhoofd gegeven. Ik ben normaal gewend op tafel betast te worden, maar in deze keuring moest ik op de grond blijven staan en maakte meneer Van der Horst zich klein. Tja, dat moet je vooral naar mij doen, ik denk dan dat er met mij gespeeld gaat worden! Gelukkig kon deze keurmeester een beetje Glen-affectie waarderen.

Hier doe ik het voor
In de erering










Al met al heb ik weer een hele leuke dag gehad en kijk uit naar de hondententoonstellingen die voor mij in 2012 op het programma staan!

donderdag 24 november 2011

Say cheese....

lachen 241111
10 December is het weer zover. De laatste hondententoonstelling van het jaar is altijd de Kerstshow in Wijchen en ik ben ingeschreven om deel te nemen. Samen met mijn vriendinnetje Kelsey zijn wij de enige Glens en wij zullen als eerste ras de ring in mogen. Dat is op zich best prettig, want dan ligt er nog niet zoveel lekkers van mijn voorgangers op de grond wat ik wil en moet opruimen! Deze keer worden wij gekeurd door een Duitse keurmeester en die staan er om bekend dat zij heel erg op gebitten letten. Nu heb ik een goed bekkie met tanden en heb ik (natuurlijk) al mijn elementen, maar een vreselijke hekel aan vreemde mensen die mijn mond opentrekken. Daarom word mij nu geleerd te lachen. Het is een beetje een vreemde foto geworden, want Aimée lag schuin onder mij op de grond, maar zo lach ik dus..., met mijn kaken op elkaar.

kiekeboe 241111
Gisteren ben ik weer volledig getoiletteerd. Deze keer door Aimée zelf. Zij heeft mij eerst helemaal gekamd en waar nodig het overtollige wol uit mijn vacht verwijderd. Daarna heeft zij mijn kop gefatsoeneerd (oortjes en stop geplukt en mijn wangen een beetje bijgewerkt). Ik ben natuurlijk nog niet showklaar, want het duurt nog ruim twee weken voordat ik mezelf weer mag tonen, maar het scheelt weer wat werk. Daarna moest ik natuurlijk weer op de foto. Toen ik de camera zag ben ik naar binnen geschoten. Ik zag er veel te netjes uit en niet, zoals een echte Glen betaamd, ruig en rommelig. Uiteindelijk ben ik overstag gegaan voor een snoepje en heb daarna als een dolle vrouw door de tuin heen gesjeesd en gerold door het gras totdat ik weer de oude, vertrouwde robbedoes was...
ik vertrouw het niet helemaal 241111

donderdag 17 november 2011

Maywen Nightingale...

Dan maak likken over het verband
Nou, wat ik nu weer meemaak!  Het is midden in de week en Dennis is thuis! Ik vind dat natuurlijk helemaal gezellig, maar hij wil niet, zoals gewoonlijk, met me spelen en dat terwijl hij zo'n leuke, spannende doek om zijn hand heeft. Omdat zo'n lap niet om zijn hand hoort en het ook nog een typische geur heeft die ik niet herken, probeer ik hem natuurlijk te verlossen van dat obstakel. Mijn neus is goed, en ik ruik dat onder die lap een wond zit die ik schoon moet maken en zo snel mogelijk moet laten genezen door er veel over te likken, maar ik kan er niet bij en zodra ik het probeer, kreukt Dennis: "au, au, au, Maywen, niet doen". Dennis heeft gisteren een ongelukje tijdens zijn werk gehad en hij heeft een hele diepe snee tot op het bot van zijn knokkel. Van Aimée moest hij naar de dokter en die heeft er 5 hechtingen in geplaatst die 10 dagen moeten blijven zitten, omdat het, volgens de dokter, een 'rotplek' is. Ik zal me dus in mijn spel met Dennis moeten beheersen en hem vooral lief moeten verzorgen...

Gelukkig mag ik nog wel aan zijn duim sabbelen

donderdag 10 november 2011

't Is moeilijk bescheiden te blijven...

Mijn gewone een mijn showlijn
In mijn laatste blog schreef ik al dat ik druk in training was voor de Bleiswijk show op 6 november en dat ik heel veel moest lopen met Aimée om mooie billen te krijgen. Wanneer wij normaal buiten wandelen gebruik ik mijn brede, sterke lijn, want ik kan behoorlijk trekken, maar wanneer ik mijn showlijntje zie, een heel fragiel satijnen lijntje wat bijna dezelfde kleur heeft als mijn vacht, weet ik wat er van mij verwacht wordt. Ik mag dan showlopen (en dat vind ik leuk!).



Rondje door de ring
Het verschil tussen gewoon lopen en showlopen is, dat ik met gewoon wandelen moet letten op Aimée, maar met showen moet zij letten op mij. Zij moet mijn tempo aannemen, maar mij gelijktijdig de goede richting op sturen en ik mag niet draven, maar flink doorstappen zodat de keurmeester mijn gangwerk goed kan beoordelen. We lopen dan rondjes en figuurtjes door de ring totdat de keurmeester het welletjes vindt en mij wil betasten. Bij grote honden gebeurt dit op de grond, maar wij mochten kiezen: op de grond of op tafel. Aimée weet dat ik me het beste presenteer op tafel wanneer een vreemd iemand aan mij zit.

Sta mooi voor de keurmeester

Zodra ik van tafel af mag, moet ik schuin voor de keurmeesterstafel stil en mooi blijven staan. Dan word ik verder bekeken. Dit vind ik het allerleukste van de hele show. Ik kan mooi staan en Aimée heeft een heel leuk trucje om mijn aandacht te houden, hoe druk het ook is. We zijn dan een echte twee-eenheid en hier krijgen we veel complimenten over, want er zijn maar weinig honden die zo lang mooi en stil kunnen blijven staan... Soms duurt het wel bijna 3 minuten!



Uiteindelijk werd ik Beste Teef en ontving de volgende tekst op mijn keurrapport:
28 mnd sterke, rastypische teef, zeer rastypisch hoofd, voldoende stop, donker oog, scharend gebit, gebogen front, sterke ribbenpartij, goede voorborst, goed hooggeplaatste staart. Ruige vacht, correcte achterhandhoeking, goede rugbelijning, correct gangwerk, prima temperament. 1 Uitmuntend, CAC/CACIB.



Broer en zus
Natuurlijk was ik toen nog niet klaar: ik moest de BOB (Best of Breed of in het Nederlands: Beste van het Ras) battle aan met mijn broertje Laiquendi's Jillian Griffith James. Het spreekt vanzelf, dat Griff uiteindelijk won. Zoals het is in de natuur: mannetjes zijn altijd mooier dan vrouwtjes. Hij heeft dit jaar al zoveel wedstrijden gewonnen, dat hij zich vanaf zondag 6 november 2011 Nederlands Kampioen mag noemen!
Nu ik nog...

maandag 24 oktober 2011

Trainen

Eekhoorns in de tuin 19 oktober 2011

uitgeteld 24 oktober 2011
Ik ben in training! 3 Keer per dag moet ik met Aimée lopen aan de lijn om, zoals zij zegt: mooie billen te krijgen. We lopen dan een heel stuk en ik ben iedere keer wanneer ik terugkom bekaf. Zij heeft speciale schoenen, maar ik kan niet zien of haar billen mooier worden... daar zal zij iets meer voor moeten doen, denk ik (hihi). Ik word wel gespierder en ik ben ook weer flink aan het groeien. Op 6 november moet ik een show lopen in Bleiswijk. Ik kijk er naar uit en hoop dat de keurmeester ziet, dat ik flink getraind heb. Ik doe mijn best!

zaterdag 8 oktober 2011

Egels

Regen, regen, regen... Ik vind er helemaal niets aan! Verplicht moet ik naar buiten om mijn wandelingetjes te maken, maar het liefste zou ik lekker binnen blijven en duik ik diep weg in mijn kussen of de bench. Gisteravond echter, wilde ik niet meer naar binnen. Heb zulke leuke, nieuwe speeltjes in de tuin ontdekt... Dennis en Aimée noemen het egels, dus zo zullen ze dan wel heten; ik vind ze vooral heel aantrekkelijk. Met eentje heb ik al neusje aan neusje gestaan. Helaas piepte mijn halsband en wist ik dat ik er niet achteraan mocht gaan, maar hij rende zo leuk weg!!!

Om mijn hersens te stimuleren word mij een nieuw kunstje geleerd: rollen. Nu kon ik natuurlijk de afgelopen weken op mijn eigen manier rollen in de tuin, maar nu moet ik dat binnen leren op het kleed en mag ik niet heerlijk op mijn rug blijven liggen, maar moet direct doordraaien. Wanneer ik het goed doe, word ik beloond met iets lekkers, dus ik doe mijn best...

vrijdag 7 oktober 2011

Een up-date...

 Het is al weer enige tijd geleden dat ik geschreven heb, maar dat lag niet aan mij hoor... Aimée had het een beetje te druk gehad en "moest rust tussen haar oren krijgen". Dan is zij haar creativiteit achter de computer even kwijt en leeft zij zich liever uit in de keuken. Ach, jongens wat heeft het hier de afgelopen dagen lekker geroken! Appelmoes en kippenpootjes, ik heb gesmuld van al die heerlijke luchten, maar mocht er niet van eten helaas... ik krijg speciaal hondeneten.
Sinds kort heb ik een nieuwe vriend in de tuin: Rocky, onze stenen Irish Glen of Imaal Terrier. Ik moet nog even aan hem wennen, want hij wil niet spelen! Jammer hoor!

dinsdag 20 september 2011

Showtime!

de line up
Al een aantal weken voelde ik het: er hangt iets in de lucht...
Vaker dan normaal werd ik aan de lijn uitgelaten (meestal loop ik los). Ik ben gebadderd en schoon geboend. Afgelopen week kwam Aimée ineens aan met het smalle showlijntje en moest ik laten zien dat ik nog wist hoe ik circuitjes moet lopen, mooi moet blijven staan en dat ik dan niet mag trekken aan deze lijn. Toen ik vrijdagochtend met Aimée naar Willy reed en zij mij in showtoilet bracht wist ik het: It's showtime!
Showen vind ik geweldig leuk. Ik ben een echte meid en laat me graag van mijn beste kant zien. Vooral wanneer mensen naar mij kijken en over mij spreken zet ik mijn beste beentje voor en gedraag me voorbeeldig. Hahaha, ze moesten eens weten hoe ik me soms thuis kan gedragen!
Afgelopen weekend was de jaarlijkse Kampioenschapsclubmatch van de Nederlandse Vereniging voor de Irish Glen of Imaal Terriers. Voor het eerst deed ik mee aan een clubmatch. Eerder heb ik aan grote hondententoonstellingen deelgenomen, maar daar waren vaak maar een paar Glens aanwezig. Nu waren we met z'n 30-en! Eindelijk een keertje concurrentie en dat vond ik leuk. Omdat ik nu 26 maanden oud ben, kwam ik uit in de Openklasse en mocht ik tussen allerlei oudere Glens staan. Aimée gaf mij eigenlijk geen kans.omdat zij vindt dat ik nog niet volgroeid ben, maar de keurmeester hield rekening met mijn leeftijd en het feit dat ik nog wat breder zal gaan worden in de loop van de tijd. Als hond hoef je niet bescheiden te zijn, dus laat ik jullie lezen hoe ik beoordeeld ben:

26 mnd teefje van goed type; echt een meisje; krachtig gevormd vrouwelijk hoofd; voldoende stop; sterke voorsnuit; correct gedragen oor; mooi rond oog; sterke hals; goede voorborst; voldoende gebogen in front; prima ribwelving; goede hoekingen; uitmuntende dubbele vacht; maar vandaag wat kort; passend bone; laat een goed gangwerk zien; uitmuntende presentatie; prima ringgedrag. 2 Uitmuntend.
Zo, die heb ik op zak en ik ben natuurlijk hartstikke trots op mezelf!
Mooi staan voor de keurmeester
Nog een rondje lopen

Met mijn beker

donderdag 1 september 2011

Over Smurf, Ot en Sien.....

smurf en ik
Ik ben dol op zachte, pluche of wollige spulletjes. Mijn kleed op de bank is van nepbont, mijn kleedje in mijn mand van teddystof en mijn favoriete speeltjes zijn van lekkere, zachte materialen. Daar kan ik zo heerlijk mijn kop op leggen of gewoon mee kroelen en knuffelen! Ik was dan ook heel blij toen ik een aantal weken geleden een nieuw speeltje kreeg wat volledig aan mijn hondenwensen voldeed. Ik kon het aan alle kanten beetpakken en nam het overal mee naar toe... totdat ik vorige week in de tuin bezig was en mijn blik werd getrokken door iets veel leukers! Ik had al wel hun lekkere luchten opgesnoven, maar wist niet dat Ot en Sien (zo noemen Dennis en Aimée ze) regelmatig bij ons door de tuin huppelen. Daar kan ik leuk achteraan rennen zeg! Levend, bewegend speelgoed en weet je wat nu het leuke is? Het zijn konijnen, dus binnen de kortste keer heb ik een tuin vol speelgoed...
Ot en Sien


maandag 15 augustus 2011

Oei, ik groei....

Pup nr. 6 040809
Toen ik geboren werd woog ik 130 gram. Kun jij het je voorstellen? Ik woog dus net iets meer dan een half pakje boter en alles zat erop en eraan en functioneerde ook nog! Ik was de kleinste uit het nest en heette "Puppy" net als mijn broertjes en zusjes of  "nummer 6" als het specifiek over mij ging.

Aan tafel! 100809
Wij waren met z'n zevenen in ons nest en op 23 augustus 2009 kregen wij allemaal onze eigen naam en wisten wij wie onze baasjes zouden gaan worden. Onze namen beginnen allemaal met Laiquendi's (naam van de fokker) Jillian (naam van ons nest), daarna volgt de naam die de fokker aan ons heeft gegeven en de naam die onze baasjes voor ons bedacht hebben. Mijn zusjes heten: Dhees, Pebbles, Tara en Maebh en mijn broertjes worden Griffith en Melvyn genoemd.

Spelletjesdag KC Gouda 260909
Toen ik 12 weken oud was
mocht ik het nest verlaten. Ik was inmiddels al aardig gegroeid en woog ongeveer 3800 gram. Ik vond mezelf al een hele pief, maar toen ik met 13 weken naar puppytraining ging, was ik weer de kleinste. Dat moest ik natuurlijk compenseren. Ik mocht dan wel de kleinste en jongste wezen, ik was ook de meest leergierige! Ik luisterde voorbeeldig, wist precies wat van mij verwacht werd en vond het leuk nieuwe kunstjes te leren... totdat ik begon te puberen en die pubertijd, die heeft best wel lang geduurd. Achteraf denk ik: waarom eigenlijk?  Het is toch veel leuker als je baasjes trots op je zijn omdat je goed luistert en dat je daarvoor beloond wordt.
Sinds een paar weken gedraag ik me weer zoals ik destijds geleerd heb. Ik word wat rustiger, reageer weer op de basiscommando's en heb plezier in trainen/werken en leren! Zou die pubertijd dan eindelijk achter de rug zijn?
Oh ja, gisteren woog ik 14,4 kg. Ik ben dus weer een beetje aangekomen, maar heb geen grammetje vet hoor!

maandag 8 augustus 2011

Drama queen


Twee keer per jaar, in februari en augustus, ben ik anders dan anders. Mijn normale robbedoesgedrag waar ik om bekend sta maakt dan plaats voor melodramatische apathie. Ik ben futloos, mat, lusteloos, passief en onverschillig. Ik slaap een gat in de dag. Vanmorgen kwam ik zelfs pas om kwart over tien uit bed, terwijl Dennis en Aimée er al een halve dag op hadden zitten. Na even geplast te hebben, ben ik snel naar binnen gegaan om op de bank weer verder te snurken. Spelletjes of een lekkere wandeling kunnen mij deze dagen echt niet boeien.
hangen op de bank 080811
Als ik een mensenmeisje zou zijn, zou ik me nu waarschijnlijk volproppen met chocolade om daarna te zeuren over puistjes die ik dan in deze tijd zou hebben. Ik zou niet mee willen doen aan gym of zwemmen en zou tegen mijn vriendinnen zeggen dat ik: aan de flatsch of aan de rooie ben; last heb van Dracula’s theezakje; mijn feestweken vier;  last heb van het rode kruis; opoe op bezoek heb of Tante Rosette of dat de rode vlag uithangt. Aimée zegt echter dat ik me niet moet aanstellen en dat ik gewoon loops ben. Het hoort erbij volgens haar, maar zij weet niet hoe ik me voel.
Gedreven door mijn hormonen komt mijn oergedrag naar boven. Ik verstop of begraaf mijn vlees, snoepjes en kluifwerk en als ik de kans krijg smikkel ik mijn eigen poep op. Te ranzig voor woorden eigenlijk, maar sorry baasjes, dit is mijn natuur en het duurt maar drie weken…  Hou daarna de sokken, hand- en theedoeken in de gaten, want dan ga ik waarschijnlijk mijn nestje weer maken…
Afkoelen achter de lavendel 010811


maandag 25 juli 2011

Op bezoek bij Oma...

Smile 020711
 Och, och, och, wat is het de afgelopen dagen slecht weer geweest! Eerder heb ik geschreven dat ik dol op modder en viezigheid ben, maar dit was zelfs mij te gortig. Telkens wanneer ik naar buiten moest weer zo'n natte plens over mijn vacht... ik vond er niets meer aan! Gelukkig wordt ik daarna wel lekker afgedroogd en gisteren heeft Oma dat gedaan.
Ja, wij zijn gistermorgen op tijd in de auto gestapt en na twee uur snoezen op de achterbank stonden we voor een voordeur waar ik graag kom: OMA!
Toen ik klein was, mocht ik wel eens bij haar logeren en bij haar is het altijd feest. Ik vind Oma lief en ik geloof dat zij mij ook wel mag. Zij verzucht in ieder geval steeds als zij mij ziet, dat ze ook wel weer een hondje zou willen. Maar dan wel weer een Glen! Oma heeft altijd honden gehad en dat merk je. Zij heeft lekkere snoepjes in huis; een fijn kleed om op te rusten en heel veel hondenspeelgoed. Natuurlijk heeft zij dat niet alleen voor mij. Ook Jippe, de Friese Stabijhoun van Dim en Mo, komt wel eens bij haar op visite. Oma is duidelijk en spreekt hondentaal. Soms zegt zij wel eens, dat zij liever honden om zich heen heeft dan mensen en ik geef haar groot gelijk, want wij zijn altijd oprecht en eerlijk en geven onvoorwaardelijke liefde.
Maywen en de Petunia's 250711
Oma is dol op haar tuinen. Zij besteedt er dan ook veel tijd aan. Het is wel jammer dat ik de resultaten niet mag bewonderen. Ik mag namelijk haar tuin niet in. Zij is bang dat ik er een zooitje van maak. Gelukkig mag ik dat thuis wel en zodra Aimée in de tuin aan het werk gaat, mag ik altijd helpen. Wat ruiken al die bloemetjes toch lekker en sommige plantjes uit de kruidentuin smaken geweldig! Petunia's vind ik niet smakelijk, maar de kleur past wel goed bij mijn vacht. Daarom poseer ik graag naast deze plantenpot...



zaterdag 16 juli 2011

Dom blondje?

Soms zijn er van die weken dat je denkt:: wat heb ik nu eigenlijk gedaan? Natuurlijk bescherm ik huis en haard; loop en speel gezellig met mijn baasjes; plas gele vlekken in het gazon en blaf de buurkatten weg uit onze tuin, maar deze week heb ik meer beleefd...
Ik moest naar de hondenkapper waar mijn mooie, rode haren geplukt zijn. Het resultaat was verrassend: ik ben nu een hele lichte wheaten (dat is blond in mensentaal). Maar ik ben zeker geen dom blondje hoor! Vergis je niet in mij...

 
Bij de hondenkapper juli 2011

maandag 20 juni 2011

Een zondags ritueel...

In de meeste huishoudens bestaat een vast ritme gedurende de week. Van maandag tot en met vrijdag gaat 's morgens de wekker en wordt er gewerkt bij de baas of thuis; staat 's avonds rond een min of meer vaste tijd de warme prak op tafel en wordt op dinsdag of donderdag het huisvuil buiten gezet. Bij ons is dat niet anders. Ook wij proberen te leven volgens de 3 R's (Reinheid, Regelmaat en Rust), maar als zaterdags de boodschappen gedaan zijn gaat mijn 'quality time' in. Ik kom door de week niets tekort hoor, maar vanaf zaterdagmiddag is mijn roedel compleet. Dat voelt goed. We wandelen dan met z'n drieën; spelen met z'n drieën en rusten gezamenlijk op de bank uit van alle activiteiten. Ja, ik mag op de bank, maar alleen wanneer het kleed erop ligt en in het weekend ligt dat er bijna altijd...
Zondag is 'tutteldag'. We worden dan wakker zonder wekker en nadat we gewandeld hebben mag ik steevast op de weegschaal. Ik heb daar, in tegenstelling tot Aimée, helemaal geen problemen mee. Ik stap zelf op de weegschaal en ga dan zitten. Ik pas er nog net op als Dennis mij een beetje helpt. Gisteren woog ik 13,7 kg en dat is een keurig gewicht voor een meisje zoals ik. Na het wegen wordt ik geborsteld en gekamd en als het nodig is, worden mijn nagels geknipt. Ik vind het allemaal heerlijk, dat getuttel...
Op de weegschaal 190611

woensdag 15 juni 2011

Witte vlaggetjes en een rode draad...

Tuininspectie 150611
Ik vind het heerlijk om buiten te zijn. Het liefst de hele dag als het even kan. Ik hoef echt niet altijd te wandelen aan de lijn of te spelen met andere honden, nee hoor, ik vind het ook fijn om gewoon te kijken hoe het gras groeit of er lekker in te rollen.

Lekker rollen 150611
Omdat mijn baasjes niet continu met mij buiten kunnen blijven en onze tuin nog geen hekjes heeft, is het terrein waar ik vrij mag lopen afgezet met een rode lijn en witte vlaggetjes. Diep respect heb ik daarvoor. Ik kan vrij lopen tot de witte vlaggetjes en wanneer ik daar dichtbij kom, gaat mijn halsband piepen. Negeer ik het piepje en loop ik toch door, dan wordt ik in mijn nek gegrepen. Ik weet nog steeds niet door wie, maar het is niet prettig!

Gisteravond was ik aan het spelen in de tuin toen één van de buurhonden aan de lijn langsliep met zijn baasjes. Wij hebben elkaar begroet door elkaar even aan te kijken. Hij aan de andere kant van de rode lijn met witte vlaggetjes en ik keurig vanuit onze eigen tuin. Het resultaat: twee hele trotse baasjes en voor mij een lekker stuk gedroogd lamslong...
Witte vlaggetjes en een rode draad 150611

Griffith is de BOB...

Mijn broer Griffith is tweede Pinksterdag tijdens de hondententoonstelling van KC Arnhem uitgeroepen tot BOB. Nee, dit heeft niets met alcohol te maken... BOB staat voor "Best of Breed", of, vertaald naar het Nederlands: "beste van het ras". Naar ik heb gehoord, heeft hij een Europees Kampioen verslagen!
Jammer dat ik er niet bij was, want ik vind showen ook geweldig leuk, maar meer daarover later...
Griff, jongen, van harte gefeliciteerd!

vrijdag 10 juni 2011

Alleen als ik het wil...

 Vandaag vond Aimée het weer nodig dat ik op de foto ging. Nu kan zij dat wel willen, maar ik heb daarin natuurlijk ook iets te zeggen en had er duidelijk geen zin in. Zij verwachtte dat ik zou poseren zoals ik heb gedaan toen ik nog een puppy was, het vergelijk leek haar leuk, maar ik had meer zin in volwassen sfeerfoto's. Misschien, heel misschien, geef ik haar komend weekend wel haar zin...

190909 Maywen met Puppy
100611 Maywen met Puppy
 



100611 Maywen - vamp

maandag 6 juni 2011

Ik blaf...

Ik ben waaks. Ik verdedig huis en haard en Aimée wanneer zij alleen thuis is. Als Dennis ook thuis is, laat ik mijn waakzaamheid een beetje varen, hij is tenslotte de man in huis en hoort zijn vrouwen te beschermen, maar ook dan blijf ik alert, want juist omdat hij een man is kan hij slechts één ding tegelijkertijd. Dus als hij eet, telefoneert, met de buurman spreekt of een interessant programma op tv volgt, neem ik zijn taken waar. Mijn waakzaamheid uit ik door te blaffen. Ik heb een mooie, zware, donkere blaf die menigeen die mij niet kent de stuipen op het lijf jaagt en alsof dat nog niet genoeg is, vlieg ik enthousiast naar buiten om onaangekondigd bezoek (mens of dier) uitbundig te begroeten. Ik doe dat natuurlijk niet alleen met mijn kwispelstaartje, nee... da's mij te gewoon. Ik spring en lach en klappertand uitbundig! Dat is veel leuker, want met name mensen vinden dit eng!
Vandaag had ik mijn dag. Ik heb tot twee keer toe een vreemde meneer van ons terrein verjaagd. De eerste was niet echt vreemd, dat was Jan van de Technische Dienst en die kende ik al wel een beetje, maar de tweede meneer had hier niets te zoeken en kwam om de weg te vragen, of was het nu om weg te jagen...

vrijdag 3 juni 2011

Mijn hobby's

Natuurlijk heb ik veel meer over mijzelf te vertellen dan mijn naam en mijn herkomst. Ik heb ook hobby's!
Net als iedere zichzelf respecterende hond ben ik dol op eten, kluiven en slapen, rennen en dollen en snuffel ik er lustig op los, maar ik vind het ook heerlijk om mezelf lekker vies te maken. Eigenlijk hoe viezer, hoe beter... Met grote regelmaat parfumeer ik mezelf met dode muis of vogel en rotte vis is helemaal het einde. Toen ik nog in Stolwijk woonde nam ik bijna dagelijks een modderbad en, als het even kon pakte ik een koeienvlaai mee.
Baggerbekkie Maywen 24mrt10
Hier, in mijn nieuwe habitat, rol ik, bij gebrek aan beter, door de konijnenkeutels. Het heeft al even niet geregend, dus blubber is niet te vinden en koeien ook al niet. We wonen wel vlakbij een manege, maar paardenpoep kan gevaarlijk zijn. Daarin mag ik niet rollen en NIET eten! 
Thuis kluif ik het liefst op een bullenpees en als ik er genoeg van heb, probeer ik deze te begraven in de tuin. Er bestaat nog een foto van mij van toen ik klein was en mijn kluif had begraven in de rietkraag. Hier begraaf ik mijn buit in een soort zandgrond, dat gaat een stuk makkelijker en sneller dan klei en veen...

woensdag 1 juni 2011

Even voorstellen...

Mijn naam is Laiquendi's Jillian Yanna Maywen. In het dagelijks leven luister ik naar de naam Maywen of, wanneer ik heel lief gevonden wordt, Marietje. Ik ben een Irish Glen of Imaal Terrier, geboren op 1 juli 2009 in Nederland. Mijn moeder heet Laiquendi's Isean Shona Taliesin en wordt Pippa genoemd. Mijn vader is Clogging Amazing James Joyce (James).
Enige weken geleden ben ik met mijn baasjes Dennis en Aimée verhuisd van Stolwijk naar De Bult. Best wel even wennen hoor... van de weidsheid van de weilanden in de Krimpenerwaard naar het bosrijke gebied van Steenwijkerland. Ik vermaak me hier uitstekend en vind het heerlijk steeds weer nieuwe geuren te ontdekken, want we lopen iedere dag tijdens onze 'grote wandeling' een andere route zodat we de buurt goed leren kennen. Ik geloof dat ik hier wel kan wennen.
In mijn tuin woont een specht, we noemen hem "Woody". Zodra hij begint te tikken moet ik blaffen en hij houdt maar niet op... (en ik dus ook niet). Daarnaast huppelen 's avonds en 's ochtends de konijnen door de tuin. Ik wil dan achter ze aan, maar wordt belemmerd door de ramen. Ik ben dol op konijnen, maar ook op hazen, bunzing, marters en noem het maar op. Er wordt gezegd dat mijn voorliefde voor deze lekkernijen voortkomt uit mijn genen. Mijn voorouders zijn gefokt om het erf schoon te houden van ongedierte...